منطق ساخت مساجد در پارک‌های بزرگ چیست؟

    •••••  پنجشنبه ۰۹ فروردین ۱۴۰۳ — ۲۰:۴۴ کد مطلب : 156483/a   

به گزارش تحلیل ایران به نقل از فارس شهر تهران هم اکنون حدود 2400 پارک و بوستان دارد که در مقایسه با 79 پارک در ابتدای انقلاب 30 برابر شده است.

 

این اقدام مبارک نیاز جدیدی را در کنار رشد کمی پارک‌ها بوجود آورده است و آن توجه به بهره مندی بالاتر مردم از پارک ها به عنوان امکانی حیاتی و با ارزش است. 

 

پارک‌ها بعنوان بخش مهمی از ریه های کلان شهر تهران در کاستن از آلودگی هوا، جایگاه پراهمیتی به واسطه نقش ویژه در تفرجگاه های شهری و توسعه رفاه و آسایش شهروندان دارد. رویکردها نسبت به این سرمایه بزرگ در ادوار مختلف مدیریت شهری متفاوت بوده است. 

 

به طور نمونه با برداشته شدن حصار پارک‌ها در دهه 70، رفته رفته پارک‌ها به جولانگاه انواع بزهکاری ها، محل تجمع معتادان و ساقیان مواد مخدر و اخیرا سگ گردانی های پرتعداد شده است به نحوی که حضور بسیاری از کودکان و خانواده ها را ناممکن کرده است.

 

درخواست‌ها و مطالبات متعدد مردمی برای بازگرداندن امنیت به پارک‌ها و مقابله با بزهکاری ها به صورت روزافزون در حال انجام است به نحوی که فقط در سامانه «فارس من» چند صد هزار امضا خطاب به مسئولین در پویشهای متعدد در این زمینه به ثبت رسیده است.

شهردار تهران معتقد است نوع نگاه نسبت به پارک ها باید جامع باشد.

زاکانی ضمن تاکید به توسعه کمی پارک ها به ویژه در مناطق دارای سرانه فضای سبز پایین، بر توسعه خدمات مورد نیاز مردم در پارک ها و کیفی سازی فضاهای سبز و خدمات نیز تاکید دارد تا بتوان علاوه بر استفاده از هر پارک به عنوان تفرجگاه و گسترش زمینه آسايش و سلامت شهروندان با توسعه خدمات در پارک ها، امکان میزان حضور اقشار مختلف مردم را در این فضاهای مفرح شهری بیشتر کرد تا همزمان در سایه گسترش کمی همراه با ارتقاء کیفی و خدمات در پارک ها حضور اقشار مختلف مردم امکان پذیرتر شود.

 

زاکانی برای پارک های مختلف نیز در کنار خدمات عمومی قائل به ایجاد خدمات تخصصی نیز هست، بطور مثال در پارک پردیسان با همکاری سازمان محیط زیست پیگیر ایجاد بزرگترین موزه حیات وحش با ذخائر بی نظیر موجود کشور بوده تا زمینه خوبی برای حضور تخصصی مردم بویژه جوانان و نوجوانان فراهم شود.  

 

از طرفی تاکید می کند که ممانعت از تبدیل پارک ها به فضاهای بی دفاع شهری و حضور بزهکاران در آن از طریق بازگشت حصارها بعنوان یک قاعده کلی و به دلایل مختلف منطقی نیست و می بایست شرایطی ایجاد کرد که طیفهای مختلف مردم در پارک‌ها با حضور بیشتر و مدیریت خودشان در کنار دریافت خدمات از مدیریت شهری، فضا را امن و پر آسایش نمایند، راهی که مدیریت شهری آن را انتخاب نموده است.

توسعه خدمات فرهنگی اجتماعی در پارک ها فراخور امکان هر پارک و از جمله طرح ساخت مساجد در پارک‌های بزرگ بخشی از این برنامه جذاب و اثربخش است. در این طرح ساخت مجموعه های ورزشی، بازارچه های محلی و رستوران‌های باکیفیت و کم هزینه در صورت امکان و اقتضائات هر پارک از دیگر مواردی است که اقشار مختلف مردم را برای حضور در پارک‌ها تشویق می کند.