پیروزی ممدانی؛ نه ذوق‌زدگی، نه کوچک‌نمایی

فارس
    •••••  پنجشنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۴ — ۰۵:۵۱ کد مطلب : 187265/a   

به گزارش تحلیل ایران شامگاه ۱۳ آبان و سحرگاه ۱۴ آبان ۱۴۰۴، دو خبر اردوگاه جمهوری‌خواهان و راستگرایان آمریکایی را لرزاند. اولی خبر مرگ دیک چنی بود، کسی که هنگام اشغال عراق و افغانستان معاون رئیس‌جمهور و چنان جنگ‌طلب بود که کاربران آمریکایی به شوخی مرگ او را حمله به جهنم تعبیر کردند!

 

اما خبر دوم تحقق یکی از کابوس‌های این روزهای دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا بود؛ پیروزی زهران ممدانی در انتخابات شهرداری نیویورک، شهری که ترامپ خود از آن برخاسته، بیشترین جمعیت را در بین شهرهای ایالات متحده دارد، بیشترین جمعیت یهودی را در بین شهرهای آمریکا دارد و مقر دائم سازمان ملل متحد است.

 

ترامپ با حمایت از اندرو کومو، دموکرات مرکزگرایی که به‌عنوان نامزد مستقل به میدان آمده بود و به‌قول خودش شر کمتری داشت، تلاش کرد هرطور شده جلوی پیروزی ممدانی را بگیرد، حتی تهدید کرد که بودجه فدرال نیویورک را در صورت پیروزی این کاندیدای مسلمان شیعه قطع خواهد کرد، اما به‌هرحال ممدانی برنده بازی شد.

پیروزی ممدانی به‌هیچ‌روی اتفاق کوچکی نیست، چرا که: 

اولا، شکست تمام عیار شخص ترامپ و تفکر او محسوب می‌شود؛ 

ثانیا، خطر جریان چپ ترقی‌خواه را به رخ سرمایه‌داران آمریکایی، جمهوری‌خواهان و دموکرات‌های مرکزگرا می‌کشد؛ 

ثالثا، نفرت عمومی از اسرائیل را به نمایش می‌گذارد. ممدانی تهدید کرده که نتانیاهو را در صورت سفر به نیویورک به‌خاطر جنایاتش علیه فلسطینی‌ها دستگیر خواهد کرد. مواضع او علیه دولت فعلی اسرائیل چنان آشکار شده که برخی یهودیان طرفدار صهیونیسم گفته‌اند با پیروزی ممدانی، این شهر را ترک می‌کنند!

رابعا، نشان از شکاف‌های عمیق اجتماعی در ایالات متحده دارد. 

اما برخی ذوق‌زدگی‌هایی هم که در خصوص انتخاب ممدانی در برخی دیده می‌شود، قابل توجیه نیست: 

الف - بعید است ممدانی بتواند منشاء تغییرات گسترده در ایالات متحده باشد، او فقط شهردار یک شهر شده نه رئیس‌جمهور آمریکا که البته هرگز هم‌ نمی‌تواند بشود چون در آمریکا زاده نشده؛

ب - تاکید بیش از حد بر مسلمان و شیعه بودن آقای ممدانی منطقی نیست. او یک هندی‌تبار شیعی هست و آن را صراحتا اعلام کرده اما به‌هیچ‌وجه متشرع به اسلام نیست. 

وی حتی در راهپیمایی‌های همجنس‌بازان هم شرکت کرده، کاری که با باورهای اسلامی اصلا قابل جمع نیست؛

ج - ممدانی یک سوسیال دموکرات است، در سرزمینی که خاستگاه مک‌کارتیسم بوده و آجر به آجر ساختارش با مفاهیم کاپیتالیسم گره خورده، سوسیالیسم راه درازی در پیش دارد تا بتواند جای پایی برای خود باز کند؛ 

د - چپ‌های آمریکایی از نظر ارزش‌های اخلاقی با مسیحیان مومن آمریکایی در تضاد جدی هستند. عنصر قدرتمند مسیحیت در جامعه آمریکا همواره مانعی بزرگ در برابر چپ‌گرایان خواهد بود. 

به‌هر روی، واقعه پیروزی ممدانی مهم است، اصلا قابل کوچک‌نمایی نیست، اما به همان اندازه شایسته بزرگ‌نمایی هم نیست. 

این واقعه را باید منطقی تحلیل کرد.