خبرگزاری تحلیل ایران ـ گروه سینما: وقتی صحبت از نسبت سینما و تاریخ می‌شود، برخی بر بازنمایی کامل تاریخ در یک فیلم تأکید دارند و وسواس بسیاری به خرج می‌دهند تا اجزا و زوایای مختلف یک روایت سینمایی را با واقعیت‌های تاریخی انطباق دهند. در مقابل اما برخی مهمتر
از جزییات و مستندات گذشته، بر پیدا کردن نقطه اشتراکی میان تاریخ با امروز تأکید می‌کنند.
در نمونه جهانی در همین سال گذشته، سینمای آمریکا مهمترین فیلم تاریخی خود را به تولید و اکران رساند و حتی در مراسم مهم جشن سالانه اسکار، بهای ویژه‌ای به آن داد. «اوپنهایمر» نه فقط پرتره‌ای از یک دانشمند که بازنمایی مقطعی کلیدی از تاریخ شکل‌گیری مناسبات آمریکا
با دیگر کشورهای جهان است؛ فیلمی به کارگردانی کریستوفر نولان.
قهرمانی که او در فیلم تازه‌اش به آن جان بخشیده هم کسی نیست جز پدر کشنده‌ترین سلاح کشتار جمعی تاریخ بشر، یعنی بمب اتم. او اما هنرمندانه در فیلمش از این کاراکتر قهرمانی معصوم و حتی مظلومم خلق کرده است. قهرمانی که سیاست‌های امروز آمریکا را می‌توان در تاروپود
آن یافت و درباره انطباق آن با واقعیت‌های تاریخی هم اما و اگرهای بسیاری وجود دارد.
قهرمانی که هنوز نامش هست، یادش هست ...
«آسمان غرب» یکی از تازه‌ترین روایت‌های تاریخی در سینمای ایران است. فیلمی به کارگردانی محمدعسگری که به بازخوانی تحولات روزهای ابتدایی آغاز جنگ تحمیلی و نقش‌آفرینی خلبانان هوانیروز در دفاع از میهن تمرکز دارد.
آنچه در فیلم روایت می‌شود، شاید انطباق جز‌به‌جز با مستندات تاریخی نداشته باشد اما از دل آن قهرمانی به نام علی‌اکبر شیرودی جان گرفته است که گویی گردوخاک گذشته از چهره‌اش زدوده شده و حرف‌هایی از جنس امروز می‌زند. این همان جادوی سینما است.
جادویی که بریده دیالوگ‌های میلاد کی‌مرام در سکانسی کلیدی از «آسمان غرب» درباره نفرت از جنگ و لزوم دفاع از ناموس و مردم را به یکی از پربازدیدترین ویدئوهای منتشرشده در شبکه‌های اجتماعی در روزهای اخیر تبدیل کرده است.