به گزارش تحلیل ایران ،اولین دیدار میان ایالات متحده و جمهوری اسلامی ایران درباره برنامه هسته‌ای تهران که روز شنبه برگزار شد، نشانه‌ای از جدیت و تلاش برای اجتناب از چیزی بود که هیچ‌یک از دو طرف خواهان آن نیستند: جنگی دیگر در خاورمیانه.
کار دشوار تازه آغاز شده
به گزارش استیون ارلنگر، ستون‌نویس نیویورک‌تایمز، قرار است گفت‌وگوها شنبه آینده ادامه پیدا کند، اما کار دشوار تازه آغاز شده، چرا که انتظار می‌رود تندروها در هر دو کشور، و همچنین اسرائیل، با هر نوع توافقی مخالفت کنند.
اگر توافق نخست هسته‌ای که در سال ۲۰۱۵ حاصل شد، نتیجه تمایل ایران برای رهایی از تحریم‌های شدید اقتصادی بود، گفت‌وگوهای جدید فوریت بیشتری دارند.
جمهوری اسلامی ایران که تحولات شدید یک سال اخیر در منطقه را از سر گذرانده، همچنان خواستار کاهش فشارهای اقتصادی است. اما در عین حال می‌داند که ترامپ، که به‌خاطر ضعیف دانستن توافق قبلی از آن خارج شد، شاید در تهدید خود مبنی بر «بمباران بی‌سابقه» ایران، بلوف
نمی‌زند.
به نظر می‌رسد تهران یک فرصت نهایی به مذاکره‌کنندگان خود داده تا آرمان‌های هسته‌ای را با امنیتی پایدار مبادله کنند.
مذاکرات ظاهراً موفق، بهترین شروع ممکن
مذاکرات در عمان همچنین نشانه‌هایی از کارآمدی داشت. توافق سال ۲۰۱۵ میان ایران و شش کشور — پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل به اضافه آلمان، با نقش میانجی‌گری اتحادیه اروپا — حاصل شد و دو سال به طول انجامید.
این بار، مذاکرات دوجانبه است، در حالی که اروپایی‌ها، روسیه و چین در حاشیه قرار دارند. و اگرچه ایالات متحده همچنان در تهران «شیطان بزرگ» محسوب می‌شود، اما این کشور کلید مهار اسرائیل و دستیابی به هرگونه توافق پایدار را در اختیار دارد. با اینکه ایران بر گفت‌وگوهای
غیرمستقیم از طریق عمان پافشاری کرد و ترامپ خواهان مذاکرات مستقیم بود، دو طرف موفق شدند این مسئله را با نوعی ابهام پشت سر بگذارند؛ چرا که استیو ویتکاف، نماینده ویژه ترامپ، در پایان نشست مستقیماً با عباس عراقچی، وزیر امور خارجه ایران، گفت‌وگو کرد