به گزارش تحلیل ایران ،در حدود یک سال و شش ماهی که از آغاز تهاجم وحشیانه رژیم صهیونیستی به غزه می‌گذرد، جهان شاهد یکی از دردناک‌ترین و در عین حال الهام‌بخش‌ترین صحنه‌های تاریخ معاصر بوده است. صحنه‌ای که در آن، مردم بی‌دفاع غزه با وجود بمباران گسترده، محاصره
همه‌جانبه، ویرانی زیرساخت‌ها، تخریب بیمارستان‌ها، و کمبود شدید غذا و دارو، نه‌تنها تسلیم نشدند بلکه با روحیه‌ای مثال‌زدنی، پرچم مقاومت را برافراشته نگاه داشتند.در این مدت هزاران نفر از زنان، کودکان و مردان غزه به شهادت رسیده‌اند یا به شدت مجروح شده‌اند. خانه‌ها
و مدارس نابود شده‌اند، بیمارستان‌ها از کار افتاده‌اند و حتی تأمین ابتدایی‌ترین نیازهای غذایی برای کودکان نیز به معضلی اساسی بدل شده است. با این حال، غزه هنوز زنده است؛ زنده با مقاومت، زنده با آرمان، و زنده با امید به آزادی.ناکامی نتانیاهو و شکست اهداف نظامی
و سیاسیبنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، این جنگ را با اهدافی چون نابودی کامل حماس، شکستن اراده مقاومت فلسطینیان، و تحمیل یک پیروزی قاطع آغاز کرد. اما امروز، پس از حدود هجده ماه، نه‌تنها هیچ‌یک از این اهداف محقق نشده، بلکه خود مقام‌های صهیونیست نیز
به این شکست اعتراف می‌کنند. مخیائیل میلشتاین، رئیس گروه مطالعات فلسطین در دانشگاه تل‌آویو، اذعان می‌کند: «ما یک چیز را درباره حماس نفهمیدیم؛ آن‌ها مردن را بهتر از تسلیم شدن می‌دانند. سال‌ها بر این فرض بودیم که اگر سرزمین عرب‌ها را بگیریم، تسلیم خواهند شد.
اما آن‌ها نه تنها تسلیم نشدند، بلکه با قدرت، جنگ علیه ما را برنامه‌ریزی کردند.»
این سخنان نشان‌دهنده ناکامی استراتژیک صهیونیسم در درک جوهره مقاومت فلسطینی است؛ مقاومتی که برخاسته از ایمان، هویت و تاریخ مردمی است که اشغالگری را نمی‌پذیرند.حمایت جهانی؛ نیاز امروز فلسطیندر این میان، حمایت‌های جهانی هرچند قابل توجه، اما ناکافی بوده‌اند.
برخی صدای انسانیت را بلند کرده‌اند؛ از جمله نماینده پارلمان اروپا از ایرلند که با فریادی بیدارگر گفت: «انسانیت اتحادیه اروپا کی برای فلسطین بیدار می‌شود؟ اسرائیل را تحریم کنید! آزاد باد فلسطین!» اینگونه صداها امیدبخش‌اند، اما کافی نیستند.امروز، وظیفه کشورهای
اسلامی و آزادی‌خواهان جهان سنگین‌تر از همیشه است. فلسطین، تنها یک سرزمین اشغال‌شده نیست؛ نماد ظلم‌ستیزی و مقاومت در برابر استعمار و نژادپرستی است. از سازمان‌های بین‌المللی انتظار می‌رود که فراتر از بیانیه‌های سیاسی و نگرانی‌های نمادین، دست به اقدام عملی بزنند:
تحریم رژیم صهیونیستی، فشار حقوقی در دادگاه‌های بین‌المللی، و حمایت واقعی از بازسازی غزه.مقاومت، راه بیداری امت‌هاغزه امروز نه‌تنها مرکز بحران انسانی است، بلکه به مظهر بیداری ملت‌ها بدل شده است. رژیمی که با برتری نظامی مطلق وارد جنگ شد، در برابر اراده مردمی
بی‌دفاع اما مصمم، به زانو درآمده است. این حقیقتی است که حتی تحلیل‌گران صهیونیست هم نمی‌توانند انکارش کنند.شاید غزه امروز در آتش بسوزد، اما خاکستر آن، بذر ایستادگی در سراسر جهان خواهد شد. چرا که ملتی که مردن با عزت را بر زندگی با ذلت ترجیح می‌دهد، هرگز شکست
نخواهد خورد.