به گزارش تحلیل ایران ،سال جاری با شعار «سرمایه‌گذاری برای تولید» نام‌گذاری شده، اما تحقق این شعار مستلزم بررسی دقیق موانع و چالش‌هایی است که هم‌اکنون تولیدکنندگان کشور با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. در حال حاضر قطعی گاه‌وبیگاه برق صنایع، مشکل تسهیلات سرمایه
در گردش و تخصیص ارز مسیر تولید در ایران را با موانعی روبه‌رو کرده است.در همین راستا، در میزگرد «بررسی موانع و مشکلات پیش‌روی تولید» که با حضور سه تن از فعالان حوزه تولید برگزار شد، تلاش کردیم از زبان کسانی که در خط مقدم میدان تولید قرار دارند، تصویری واقعی
از وضعیت کنونی ترسیم کنیم.متن کامل این میزگرد که با حضور مهدی بستانچی، رئیس شورای هماهنگی صنعتگران شهرک‌های صنعتی و تولیدکننده سیستم‌های تهویه و تهویه مطبوع، امیر بیدی، عضو هیئت مدیره انجمن انبوه‌سازان استان تهران و تولیدکننده اسکلت‌های فلزی ساختمانی و صنعتی
و علی‌اکبر رحمانی، عضو شورای هماهنگی شهرک‌های صنعتی کشور و تولیدکننده ظروف چینی در خبرگزاری فارس برگزار شد را در ادامه می‌خوانید.
فارس: امسال سال «سرمایه‌گذاری برای تولید» نام‌گذاری شده است و هدف از این نام‌گذاری‌ها هم این است که با جلب توجهات و تمرکز بر روی آن‌ها موضوعات مهمی که در حال حاضر کشور و اقتصاد به آن‌ها نیاز دارد محقق شود. با این حال یکی از کارهای مهم آسیب‌شناسی و بررسی
مشکلات و موانعی است که مانع از تحقق شعار سال می‌شوند. به نظر شما اولین مشکلی که یک فرد بخواهد وارد مقوله تولید شود و سرمایه‌گذاری انجام بدهد چیست؟بستانچی: ببینید تمام دوستانی که در حال حاضر در حوزه تولید فعالیت می‌کنند، اگر همان سرمایه را در بخش‌های غیر مولد
وارد می‌کردند، امروز وضعیت بسیار بهتری داشتند. ساختار کشور به گونه‌ای طراحی شده که هرچه یک بخش مولدتر باشد، بازده آن کمتر و مشکلات آن بیشتر خواهد بود.الان که ما در حال فعالیت هستیم، بیشترین فشار و سختی متوجه بخش تولید شده است. در رأس تمام این مشکلات، در حال
حاضر مسئله انرژی بسیار برجسته است. برای آن نام زیبایی گذاشته‌اند: «ناترازی انرژی». اما واقعیت این است که این وضعیت نتیجه سوء مدیریت و ترک فعل است. ما در گذشته تراز بودیم و قطعی برق نداشتیم. امروز که قطعی برق را تجربه می‌کنیم، به این معناست که در سال‌هایی کسانی
در این حوزه ترک فعل داشتند و نتیجه آن قطعی برق شده است حالا اسم قشنگ برای آن بگذاریم وضعیت را توجیه نمی‌کند.
البته باید گفت که برق تنها یک بخش از ماجراست. مشکل آب، مشکل سوخت، و جریان نقدینگی نیز وجود دارد. این‌ها را باید در کنار رکود شدید بازار، تورم بالا هم قرار داد. ما با تمام این مشکلات در حال تلاش هستیم تا چرخ اقتصاد کشور بچرخد. این چرخ با سرمایه‌گذاری در سکه
و صندوق‌های سپرده‌گذاری طلا نمی‌چرخد. چرخ مملکت با تولید می‌چرخد. الان سرمایه‌ها به سمت صندوق‌های طلا رفته‌اند، نه خط تولید. این نتیجه مستقیم سیاست‌گذاری‌های غلط افرادی مثل وزیر صمت و وزیر نیرو است.
بر اساس تفکر پول، پول می‌آورد کار تقدس ندارد
ما نسل دوم تولیدکنندگان هستیم. نسل سوم اصلا از تولید فرار می‌کنند. به ما هم میگویند شما عقل نداشتید که وارد تولید شدید. میگویند اگر پولتان را در صندوق طلا گذاشته بودید، امروز دو برابر شده بود و در آرامش زندگی می‌کردید.بیدی: موضوع این است که حرکت در جهت
جریان قالب کار راحتی است اما اگر بخواهید برخلاف جهت جریان قالب حرکت کنید کار سختی است. کار تولیدی در کشور ما از جنس مقابله با تفکر حاکم بر ساختار حاکمیتی ما است. هیچ یک از برنامه‌ها و اهداف ما منطبق بر مقوله تولید و ارزش‌آفرینی با کار نیست. بر اساس این تفکر
کار تقدس ندارد و مبنای ثروت آفرینی نیست. نسبت ثروت آفرینی از کار در کشور من به نسبت ثروت آفرینی از ثروت تقریبا یک پنجم است. در کشور من میگویند پول، پول می‌آورد نمی‌گویند کار، پول می‌آورد. در این بستر صحبت کردن از تولید آب در هاون کوبیدن است، خلاف جریان حرکت
کردن است. ما کار تولیدی انجام می‌دهیم و خوشحال هم هستیم، اما یک دلیل آن این است که کار دیگری بلد نیستیم و دوم اینکه فکر می‌کنیم هیچ چیزی بهتر از پول درآوردن از کار نیست. چندین سال است که مقام معظم رهبری شعار سال را بر امور اقتصادی و تولیدی گذاشته‌اند. چون
سال‌هاست که جنگ ما جنگ اقتصادی است.
چرا باید پول این کشور خرج ساختمان سازی در ترکیه شود؟
ناترازی برق از کمبود سرمایه‌گذاری است، ناترازی گاز و مشکلات صنعت ناشی از کمبود سرمایه‌گذاری است ناشی از کمبود پول است چون که در ۵ سال گذشته بیش از ۳۰ ۴۰ میلیارد دلار از پول این مملکت صرف ساختمان‌سازی در ترکیه و امارات و گرجستان و چین شده است.چه کسی می‌گوید
فضای زندگی در ایران از دبی بدتر است یا از ترکیه و گرجستان بدتر است؟ حتما بهتر است. چرا این میزان پول صرف سرمایه‌گذاری در کشور خود ما نشود که صنعت ساختمان و فولاد ما راه بیفتد. چرا به جای اینکه پول ما به این کشورها برود، شیعیان از عراق و بحرین و جاهای دیگر
که برای زیارت امام رضا علیه‌السلام می‌آیند در اینجا ملک نخرند؟
مسئولان مشکلات تولیدکنندگان را بهتر از خود تولیدکننده می‌دانند
رحمانی: چیزی که من از این سال‌ها فهمیدم این است که زمانی که سال را به نامی مثل «سال سرمایه‌گذاری» نام‌گذاری می‌کنند، باید مسئولان بیایند و ابزارها و امکانات لازم برای این فرآیند را فراهم کنند و شرایط را تسهیل کنند.اما وقتی که می‌گوییم «سرمایه‌گذاری برای
تولید»، آیا فقط به پول فکر می‌کنیم؟ یا این که باید به دیگر موارد هم توجه کنیم؟ مثلاً برق، آب، گاز، ترابری، و نیروی انسانی است. این‌ها ابزارهای اساسی هستند که برای هر نوع تولید به آن‌ها نیاز داریم.یک زمانی می‌گفتند بچه کم بیارید الان جایزه هم برای فرزند آوری
می‌دهند. یک روزی می‌رسد که اگر برای تولید جایزه هم بگذارید دیگر کسی حاضر به تولید نشود. الان بسیاری از مشکلات تولیدکنندگان لق لقه زبان شده است. وقتی کد ملی ما را در این ادارات بزنند همه شرایط تولیدکنندگان جلوی مانیتور آن‌ها هست و شرایط ما را بهتر از خود ما
می‌دانند.
فارس: شما یکی از مشکلات فعلی تولیدکنندگان نقدینگی عنوان کردید. امکان دارد در خصوص این مشکل بیشتر توضیح بفرمایید و اینکه آیا الان تسهیلاتی به شما برای سرمایه در گردش به شما پرداخت می‌شود یا خیر؟بستانچی: به ما صنایع کوچک و متوسط تسهیلات خاصی پرداخت نمی‌کنند.
اینکه یکسری تسهیلات خاص به صنایع خاص پرداخت می‌کنند، ربطی به ما ندارد. این موضوع هم چند سال است که به همین شکل است. یعنی علی‌رغم اینکه تورم ما بالاست و مواد اولیه ما هم گران است مثلا قیمت برخی از مواد اولیه‌های ما از پارسال تا امسال دو برابر شده است.در زمینه
نقدینگی و تسهیلات هم باید گفت که این مسئله یک شوخی است. تسهیلاتی که به صنایع بزرگ داده می‌شود، به ما که جزو صنایع کوچک و متوسط هستیم نمی‌رسد. ما نه جزو صنایع معدنی هستیم، نه ماینینگ می‌کنیم، که بانک‌ها برایمان فرش قرمز پهن کنند.
قیمت مواد اولیه مانند مس نسبت به سال گذشته دو برابر شده است. خب وقتی قیمت مواد اولیه می‌رود بالا تولیدکننده هم یک سرمایه در گردشی دارد دیگر تولیدکننده چه باید بکند؟ یا باید تعداد کارگرهایش را نصف کند، یا باید نصف ماه کار کند، یا برود مواد اولیه گران تهیه
کند. کم کردن تعداد کارگران که تبعات خودش را دارد، نصف ماه کار کردن هم که شوخی است برای خریدن مواد اولیه هم که پول ندارد.حالا در این شرایط دوستان دولتی میگویند نیروگاه خورشیدی هم احداث کنید. آب که از سر گذشت چه یک وجب چه صد وجب. وام‌های سرمایه در گردشی هم که
دادند تمدید نمی‌کنند. میگویند پول را پس بده بعد پس می‌دهی دیگر به شما آن را برنمی‌گردانند.