به گزارش تحلیل ایران Rise and Kill First" برخیز و اول بکش. کتابی که حکایت‌های فراوانی از ترورهای موفق و گاهی ناموفق رژیم صهیونیستی را روایت کرده و پرده از طراحی عملیات‌های موساد برمی‌دارد. اما مهمتر از شرح وقایع تروریستی که روئین برگمن، نویسنده و خبرنگار
صهیونیستی با استفاده از مصاحبه‌ها و اسناد محرمانه برملا میکند، نام کتاب است که جلب توجه میکند. نامی که الهام گرفته از جمله‌ای در تلمود است. "اگر کسی برای کشتن تو می‌آید برخیز و اول او را بکش"
هرچند این عبارت ریشه در باورهای گروه‌های تروریستی در دوران پیش از تأسیس رژیم صهیونیستی دارد، همان زمانی که موجودیت یهود توسط رومیان در فلسطین باستان تهدید می‌شد و آنها "ترور" را ابزاری برای حفظ امنیت خود برگزیدند. واژه‌ای که در فرهنگ لغات فرانسه به آن
"رژیم وحشت" میگویند زیرا تنها منحصر به یک واژه نماند و در مدت کوتاهی به یک استراتژی تبدیل شد تا تروریسم را در دل خود رشد دهد. یعنی ارعاب سیستماتیک برای نیل به مقصد.
اولین جماعتی که پرچمدار این نحس‌ترین واژه بشری شد را سیکاری‌ها می‌دانند. بخش افراطی یهود در قرن ۱ میلادی که علیه امپراتوری روم در فلسطین با تاکتیک‌های خشن اقدام می‌کردند. همان‌هایی که با خنجری کوتاه به نام سیکا در زیر جامه خود، افراد شناسایی شده را به قتل
می‌رساندند. برای آنها خودی و غیر خودی معنا نداشت. هر کس موجودیت آنها را تهدید می‌کرد یا در برابر دشمنان میانه‌رو بود باید از میان برداشته می‌شد تا هم او حذف گردد و هم ایجاد رعب و وحشت کند.
گروه‌های تروریستی دیگری همچون هاگانا و ایرگون و لحی نیز از دل همان اجدادشان یعنی سیکاری‌ها درآمدند تا اینکه پس از تشکیل دولت جعلی رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ ارتش رژیم اشغالگر را بنا کردند. از این رو ماهیت این رژیم را می‌توان تروریستی دانست. بنابراین «تروریسم
پدیده‌ای تازه و محصول دوران‌های اخیر نیست، ولی پیدایش سلاح‌های هولناک و آسان‌شدن کشتارهای جمعی و فاجعه‌بار، این پدیده‌ی زشت را صدها برابر مهیب‌تر و خطرناک‌تر کرده است.» ۱۳۹۰/۰۴/۰۳
آری، آنها برخاستند و اول کشتند اما هرگز مشخص نشد که چطور زنان و کودکانی که مالک یک سرزمینند و یا رهبرانشان که برای حفظ آزادی خود و ملتشان جهاد میکنند و دانشمندانی که برای صلح، مشغول مطالعه و تحقیق هستند مصداق عنوان این کتاب قرار گرفتند و حالا قربانیان خونبارترین
صحنه‌های خلق شده توسط «خطرناک‌ترین و خبیث‌ترین تروریست‌های این منطقه»۱۳۹۴/۰۲/۲۶ یعنی صهیونیست‌ها هستند.
صهیونیستی که پول و رسانه‌اش بر دنیا حکومت میکند و تروریست را جنایت معرفی کرده «اما [اقدامات] تروریستی برای این رژیم خبیث جنایت‌کار یک امر جایز و مباحی است! دیگران اگر از حقّ خودشان هم دفاع کنند، از خاک خودشان هم دفاع کنند، به آنها میگویند تروریست، امّا
رژیم خبیث صهیونیستی صریحاً نسل‌کشی میکند، کودک‌کشی میکند، جمعیّت زیادی را میزند، بخصوص اشخاص را ترور میکند و میگوید هم که من ترور کردم.» ۱۴۰۴/۰۱/۱۱
چشمان استعمارگر غربی هم نه تنها در برابر این جنایت‌ها بسته است بلکه ایستاده او را تشویق کرده حمایت و کمک خود را از آنها دریغ نمی‌کند: ««ابوجهاد» را در تونس ترور میکنند، «فتحی شقاقی» را در قبرس ترور میکنند، «احمد یاسین» را در غزّه ترور میکنند، «عماد مغنیه»
را در سوریه ترور میکنند، تعداد زیادی از دانشمندان عراقی را در بغداد ترور میکنند ــ بعد از آنکه بیست سال قبل، آمریکا وارد عراق شد ــ شهدای دانشمند هسته‌ای را در تهران ترور میکنند» ۱۴۰۴/۰۱/۱۱
در این مجال، ذره بین خود را از میان صفحات دلخراش تاریخ که به دست نظام وحشت رقم خورده است به روی ترور برخی از اشخاص مهم در دهه‌های گوناگون می‌بریم تا مشخص شود در کنار جنگ‌هایی که رژیم صهیونیستی به پا کرده و زنان و کودکان را به خاک و خون کشیده، مدارس ، بیمارستان‌ها،
زیر ساخت‌ها، معادن و منابع را ویران کرده است چگونه با خنجرهایش سينه رهبران مبارز و دانشمندان صلح‌طلب را دریده است.
ترورهای هدفمند، سیاست خشونت‌بار و مخفیانه در بستر تاریخ
تنها چند ماه از اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی گذشته بود که ترورها در این رژیم کلید خورد؛ هنگامی که باندهای صهیونیستی، «فولکه برنادوت» دیپلمات ارشد سوئدی و میانجی سازمان ملل متحد بین اعراب و رژیم صهیونیستی را ترور کردند. او ایده‌هایی برای صلح ارائه داده بود
که از جمله آن پایان دادن به مهاجرت یهودیان به سرزمین های فلسطین و باقی ماندن بیت المقدس تحت حاکمیت عربی بود. عملیات‌های ترور توسط رژیم صهیونیستی از آن پس تاکنون ادامه داشته است.
موساد در عملیات ترور خود از شیوه های مختلف مانند خفه کردن، سوزاندن و شلیک گلوله، بمب های آهن ربایی، انفجار از راه دور و نیز حوادث رانندگی ساختگی استفاده می کند.
دهه ۱۹۵۰، آغاز ترورها
دهه ۱۹۵۰ آغازگر ترورهای هدفمند رژیم صهیونیستی بود، زیرا این رژیم تازه تأسیس با چالش‌های امنیتی بزرگی مواجه شد. رژیم در کنار تلاش برای ایجاد ائتلاف با کشورهای منطقه به منظور مقابله با دولت‌های عربی، به منظور حفظ امنیت داخلی و ایجاد بازدارندگی اقدام به اجرای
عملیات‌های تروریستی نمود.
مصطفی حافظ، سرهنگ ارتش مصر، در تاریخ ۱۳ ژوئیه ۱۹۵۶ در نوار غزه با استفاده از بمب بسته‌ای ترور شد. او متهم به سازماندهی و بکارگیری مهاجران فلسطینی علیه رژیم صهیونیستی بود. این ترور به موساد نسبت داده شد و بخشی از سیاست‌های رژیم صهیونیستی برای مقابله با فعالیت‌های
نظامی و اطلاعاتی مصر در منطقه بود.
این اقدام در دوره‌ای رخ داد که تنش‌های منطقه‌ای میان رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی، به ویژه مصر، در اوج خود بود. ترور مصطفی حافظ به عنوان یکی از اولین عملیات‌های هدفمند موساد شناخته می‌شود و نشان‌دهنده آغاز سیاست‌های ترور هدفمند رژیم صهیونیستی در منطقه است.
ترور«حسن کامل الصباح» دانشمند لبنانی و«صلاح مصطفی» یکی از افسران ارتش مصر به وسیله «بمب بسته‌ای» در امان، پایتخت اردن از دیگر ترورهای این دهه به‌شمار می‌رود.
این اقدامات نشان‌دهنده تلاش رژیم صهیونیستی برای حذف تهدیدات بالقوه و تثبیت موقعیت خود در منطقه بود.
دهه ۱۹۶۰، ترور دانشمندان در پروژه‌های نظامی مصر
هاینتز کروگ، دانشمند آلمانی که در برنامه موشکی مصر فعالیت می‌کرد، در تاریخ ۱۱ سپتامبر ۱۹۶۲ طی عملیاتی به نام «داموکلس» در آلمان غربی ترور شد. این عملیات توسط موساد، سازمان اطلاعاتی رژیم صهیونیستی انجام شد و هدف آن جلوگیری از پیشرفت برنامه‌های موشکی مصر بود
که به عنوان تهدیدی برای رژیم صهیونیستی تلقی می‌شد.
کروگ از محل کار خود ربوده شد و جسد وی هرگز یافت نشد؛ موضوعی که نشان‌دهنده سطح بالای پیچیدگی و محرمانگی عملیات مربوطه است. این ترور بخشی از تلاش‌های گسترده‌تر موساد برای مقابله با برنامه‌های نظامی کشورهای عربی در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ بود. عملیات داموکلس شامل
ترور دانشمندان دیگر و خرابکاری در زیرساخت‌های علمی مصر نیز بود.
دهه ۱۹۷۰،حمله به مقاومت فلسطینی
در دهه ۱۹۷۰، جبهه مردمی آزادی فلسطین (PFLP) یکی از گروه‌های برجسته مقاومت فلسطینی بود که به دلیل عملیات‌های نظامی علیه رژیم صهیونیستی شناخته می‌شد. در این دوره، رژیم صهیونیستی تلاش‌های گسترده‌ای برای تضعیف این گروه از طریق ترور رهبران و اعضای ارشد آن انجام
داد.
یکی از برجسته‌ترین ترورها در این دهه، ترور وديع حداد، یکی از بنیانگذاران و رهبران جبهه مردمی بود. او به دلیل نقش کلیدی‌اش در برنامه‌ریزی عملیات‌های نظامی و هواپیماربایی‌ها هدف قرار گرفت. حداد در سال ۱۹۷۸ در بغداد با استفاده از مسمومیت توسط موساد کشته شد.
این ترور به عنوان یکی از پیچیده‌ترین عملیات‌های موساد شناخته می‌شود.
همچنین، در این دهه بسیاری از اعضای ارشد جبهه مردمی مانند غسان کنفانی،محمود همشاری، حسین بشیر، علی حسن سلامه و بسیاری دیگر ترور شدند. این ترورها با بمب‌گذاری در اتومبیل یا با تعبیه بمب در تلفن منزل یا با بمب‌گذاری در تختخواب، یا مسمومیت و... انجام شده است.
این اقدامات بخشی از سیاست‌های رژیم صهیونیستی برای مقابله با مقاومت فلسطینی و تضعیف توانایی‌های نظامی و سیاسی آنها بود.
دهه ۱۹۸۰، آغاز ترور دانشمندان هسته‌ای کشورهای اسلامی
دهه ۱۹۸۰ شاهد ترورهای هدفمند دانشمندان در زمینه‌های حساس علمی بود که عمدتاً به دلایل سیاسی و امنیتی انجام می‌شد. یکی از برجسته‌ترین نمونه‌ها، ترور دانشمندانی بود که در برنامه‌های نظامی و هسته‌ای کشورهای مختلف فعالیت می‌کردند.
در ۱۳ ژوئن ۱۹۸۰ دکتر «یحیی المشد» دانشمند هسته‌ای مصر طی «عملیات ابوالهول» در اتاق هتل محل اقامتش در پاریس توسط مامورین موساد کشته شد. وی برنامه هسته ای عراق در زمان صدام حسین را اداره و پیگیری می کرد.
۱۹۸۳ «مامون مراعیش» از اعضای ارشد سازمان آزادی‌بخش فلسطین توسط دو موتور سوار در حالی‌که رانندگی می‌کرد در آتن یونان ترور شد.
نبیل فلیفل، دانشمند فلسطینیِ متخصص در رشته پزشکی هسته‌ای که تنها ۳۰ سال سن داشت، به‌طور ناگهانی ناپدید شد و پس از مدتی، در تاریخ ۲۸ آوریل ۱۹۸۴، پیکر بی‌جان او در منطقه بیت‌عور واقع در غرب رام‌الله کشف شد. همچنین در سال ۱۹۸۶، خالد نضال، دبیر جبهه دموکراتیک
آزادی‌بخش فلسطین، هنگام خروج از محل اقامت خود در یکی از هتل‌های آتن، پایتخت یونان، توسط عوامل موساد هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد.
در ۱۶ آوریل ۱۹۸۸ «خلیل الوزیر» معاون یاسر عرفات و از بنیانگذاران جنبش فتح نیز در تونس کشته شد.
دهه ۱۹۹۰، هدف قرار دادن حزب‌الله و مقاومت لبنان و دیگران رهبران مقاومت فلسطین
در تاریخ ۳۱ مه ۱۹۹۱ در چارچوب هدف قرار دادن نخبگان علمی، ترور رمال حسن رمال دانشمند برجسته لبنانی در یکی از آزمایشگاه‌های تحقیقاتی فرانسه صورت گرفت. یکی از نشریات علمی معتبر فرانسه از وی به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین فیزیک‌دانان عصر نوین یاد کرده بود.
در ۱۶ فوریه ۱۹۹۲ «سید عباس موسوی» دبیر کل حزب الله لبنان در حالی که خودروی وی در حال حرکت بود، توسط پرتاب دو فروند موشک از سوی یک بالگرد صهیونیستی ترور شد.
هنوز چند سالی از ترور ابوجهاد یکی از رهبران برجسته فلسطینی در سال ۱۹۸۸ نگذشته بود که ترور سید عباس موسوی رقم خورد.
چند سال بعد، در سال ۱۹۹۵ فتحی شقاقی، دبیرکل جنبش جهاد اسلامی فلسطین در جزیره مالت هدف قرار می‌گیرد. دو موتورسوار در یک عملیات سریع و بی‌رحمانه، او را در مقابل هتل محل اقامتش ترور میکنند. این ترور به دستور مستقیم اسحاق رابین، نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی
انجام شد. دلیل اصلی این اقدام، نقش شقاقی در سازماندهی عملیات‌های مقاومت فلسطینی علیه رژیم صهیونیستی بود.
در ۶ ژانویه ۱۹۹۶ «یحیی عیاش» مهندس تسلیحاتی سازمان حماس از طریق تعبیه بمب در گوشی تلفن و در نتیجه انفجار، در نوار غزه ترور شد.
دهه ۲۰۰۰، ادامه ترورها علیه مهره‌های مقاومت و دانشمندان عراقی
در دهه ۲۰۰۰، رژیم صهیونیستی سیاست‌های ترور هدفمند خود را علیه رهبران و مهره‌های مقاومت فلسطینی و منطقه‌ای شدت بخشید. این اقدامات بخشی از تلاش‌های رژیم صهیونیستی برای تضعیف زیرساخت‌های نظامی و سیاسی گروه‌های مقاومت مانند حماس، جهاد اسلامی و حزب‌الله بود.
ترورهایی مانند حذف شیخ احمد یاسین بنیان‌گذار حماس، در سال ۲۰۰۴ با حمله هوایی و ترور عماد مغنیه فرمانده نظامی حزب‌الله، در سال ۲۰۰۸ نمونه‌هایی از این سیاست‌ها هستند.
این ترورها با هدف کاهش توانایی‌های عملیاتی و ایجاد اختلال در رهبری گروه‌های مقاومت انجام شدند. با این حال این اقدامات اغلب به تقویت روحیه مقاومت و افزایش حمایت مردمی از این گروه‌ها منجر شد.
با این حال اقدامات تروریستی رژیم صهیونیستی در این دهه به موارد یادشده محدود نماند. ده‌ها عملیات دیگر به شهادت رهبران و اعضای جبهه مقاومت انجامید. علاوه بر هدف قرار دادن چهره‌های مبارز، تیم‌های ترور وابسته به این رژیم در همین دوره، دانشمندان و نخبگان علمی
به‌ویژه از جوامع اسلامی را نیز هدف عملیات‌های خود قرار دادند.
ترور دانشمندان عراقی پس از حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳، یکی از جنبه‌های تلخ تاریخ این کشور است. بر اساس گزارش‌ها، بیش از ۵۳۰ دانشمند و استاد دانشگاه عراقی در این دوره ترور شدند. این دانشمندان شامل متخصصان در زمینه‌های هسته‌ای، بیولوژیک، شیمیایی و دیگر
علوم حساس بودند. هدف اصلی این اقدامات، جلوگیری از پیشرفت علمی و تکنولوژیکی عراق و تضعیف زیرساخت‌های علمی این کشور بود.
این ماجرا از زمانی آغاز شد که ایالات‌متحده نتوانست نخبگان عراقی را مجبور به همکاری با آمریکایی‌ها کند. طبق گزارش مرکز اطلاعات فلسطین، کماندوهای رژیم صهیونیستیی بیش از یک سال در عراق فعالیت داشتند و برای ترور دانشمندان و نخبگان عراقی برنامه‌ریزی می کردند.
دهه ۲۰۱۰، دهه ترور دانشمندان ایرانی
شاید بتوان گفت این دهه، دهه‌ی ترور دانشمندان ایرانی بود.
در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۰ «مسعود علی‌محمدی» دانشمند هسته‌ای و استاد فیزیک دانشگاه تهران به هنگام بیرون آمدن از منزلش بر اثر انفجار یک بمب کنترل از راه دور ترور شد و به شهادت رسید.
در ۲۲ نوامبر ۲۰۱۰ «مجید شهریاری» دانشمند برجسته هسته‌ای ایران، در پی انفجار بمبی که در خودروی وی در تهران کارگذاری شده بود به شهادت رسید.
در ۲۳ ژوئیه ۲۰۱۱ «داریوش رضایی» دانشمند هسته‌ای ایران به ضرب گلوله در مقابل منزلش و در برابر چشمان همسر و دختر خردسالش در تهران ترور شد و به شهادت رسید.
در ۱۰ ژانویه ۲۰۱۲ «مصطفی احمدی روشن» معاون بازرگانی سایت هسته‌ای نطنز، در تهران و در پی انفجار یک بمب مغناطیسی که توسط راکب موتورسیکلت به خودروی وی متصل شده بود، ترور شد و به شهادت رسید.
رهبر انقلاب نیز در پیام تسلیت خود چنین دست دشمن را رو کردند: «این ترور بزدلانه که عاملان و طراحانش هرگز جرأت نخواهند کرد به جنایت کثیف و پلید خود اعتراف کنند و مسئولیت آن را بپذیرند مانند دیگر جنایات شبکه‌ی تروریزم بین‌الملل دولتی، با طراحی یا همراهی سرویسهای
سیا و موساد عمل شده و نشانه‌ی به بن‌بست رسیدنِ استکبار جهانی به سردستگی آمریکا و صهیونیزم، در مقابله با ملت مصمّم و مؤمن و پیشرونده‌ی ایران اسلامی است.»۱۳۹۰/۱۰/۲۲
همچنین در این دهه با ترور افراد شاخص دیگری نیز مواجهیم از جمله:
در تاریخ ۱۲ فوریه ۲۰۱۳ سردار «حسن شاطری» رئیس هیات ایرانی «ستاد بازسازی لبنان» در سوریه، در مسیر دمشق به بیروت به منظور انجام کارهای ستاد بازسازی، به دست مزدوران رژیم صهیونیستی به شهادت رسید. در تاریخ ۱۸ ژانویه ۲۰۱۵ «جهاد مغنیه» فرزند عماد مغنیه به همراه
جمعی از نیروهای حزب‌الله لبنان، در جریان بازدید از شهر مزرعه‌الامل در منطقه قنیطره هدف حمله موشکی یک بالگرد متعلق به رژیم صهیونیستی قرار گرفت.
موساد در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۶ «محمد الزواری» مهندس تونسی را مقابل منزلش در شهر «صفاقس» به ضرب گلوله عناصر خود ترور کرد. بعدا خبر داده شد که الزواری از اعضای گردان های القسام و ناظر پروژه ساخت پهپادها بوده است.
در تاریخ ۷ سپتامبر ۲۰۱۹ رسانه‌های مغربی گزارش دادند که ابوبکر عبدالمنعم رمضان، یکی از دانشمندان هسته‌ای مصر در شرایطی مبهم و به دنبال بروز عارضه‌ای جسمی، در یکی از هتل‌های این کشور درگذشته است. برخی گزارش‌ها احتمال ارتباط این واقعه با عملیات‌های ترور هدفمند
موساد، سرویس اطلاعاتی رژیم صهیونیستی را مطرح کرده‌اند.
دهه ۲۰۲۰، ادامه سیاست ترور هدفمند
دهه ۲۰۲۰ شاهد ترورهای هدفمند متعددی بود که در زمینه‌های سیاسی، علمی و نظامی رخ داد. برای مثال ترور محسن فخری‌زاده دانشمند برجسته ایرانی در سال ۲۰۲۰، یکی از مهم‌ترین ترورهای این دهه بود که به موساد نسبت داده شد. محسن فخری‌زاده دانشمند برجسته و معاون وزیر
دفاع، در سال ۱۳۹۹ در یک عملیات پیچیده که از فناوری‌های پیشرفته مانند هوش مصنوعی استفاده می‌کرد، در منطقه آبسرد دماوند ترور شد.
اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس، در تاریخ ۳۱ ژوئیه ۲۰۲۴ در تهران ترور شد. او برای شرکت در مراسم تحلیف رئیس‌جمهور ایران به تهران سفر کرده بود و در اقامتگاه خود در شمال تهران هدف حمله قرار گرفت. این حمله به رژیم صهیونیستی نسبت داده شد و گزارش‌ها حاکی از
آن است که از یک پرتابه کوتاه‌برد یا بمب جاسازی‌شده برای این عملیات استفاده شده است.
فؤاد علی شُکر، معروف به حاج‌محسن یا سید محسن شکر، از فرماندهان ارشد نظامی حزب‌الله لبنان و مشاور سید حسن نصرالله بود که در ۳۰ ژوئیه ۲۰۲۴ در حمله رژیم صهیونیستی به ساختمانی در ضاحیه بیروت ترور شد. فؤاد در ساماندهی نخستین گروه‌های مقاومت لبنان علیه اشغالگری
رژیم صهیونیستی نقش داشته است. در رسانه‌های رژیم صهیونیستیی از او به‌عنوان مسئول نظارت بر پروژه موشک‌های هدایت‌شونده حزب‌الله یاد می‌شود.
سید حسن نصرالله روحانی و سیاستمدار شیعه لبنانی، سومین دبیرکل حزب‌الله لبنان و یکی از بنیانگذاران این جنبش بود. در دوران دبیرکلی وی، که از سال ۱۹۹۲ میلادی آغاز شد و تا ۲۰۲۴ ادامه یافت، حزب‌الله به قدرتی برجسته و منطقه‌ای تبدیل شد. مهم‌ترین دستاوردهای وی شامل
آزادسازی جنوب لبنان از اشغال رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۰۰، آزادی اسیران لبنانی و بازپس‌گیری اجساد شهدای مقاومت در سال ۲۰۰۴ و پیروزی در جنگ ۳۳ روزه در سال ۲۰۰۶ بود. نصرالله به‌واسطه مقاومت مداوم و پیروزی‌های متعدد در برابر رژیم صهیونیستی، به عنوان یکی از محبوب‌ترین
و قدرتمندترین رهبران جهان عرب شناخته می‌شود. شهید نصرالله، ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۴ در پی بمباران ضاحیه بیروت در جنوب لبنان توسط رژیم صهیونیستی به شهادت رسید. سید عباس نیلفروشان از فرماندهان سپاه پاسداران و مستشار سپاه در لبنان بود که در ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۴ در حمله رژیم
صهیونیستی به ساختمان مرکزی حزب‌الله در ضاحیه بیروت به شهادت رسید.سید هاشم صفی‌الدین، از رهبران حزب‌الله لبنان و رئیس شورای اجرایی آن بود. ارتش رژیم صهیونیستی در خلال حمله به لبنان، در ۳ اکتبر ۲۰۲۴ او را ترور کرد.
علی کَرَکی از فرماندهان حزب‌الله لبنان، نَبیل قاووق روحانی و عضو شورای اجرایی حزب‌الله، یحیی سنوار، رهبر حماس و بسیاری دیگر نیز از دیگر قربانیان ترور در دهه اخیر بودند.
اگرچه حکایت ترور انسان‌های شریف و آزادی‌خواه همواره یکی از تلخ‌ترین و دردناک‌ترین وقایع تاریخ بشر بوده است، با این حال در دل این فجایع حقیقتی نهفته است که از درماندگی و ضعف دشمنان حکایت میکند. این گونه جنایت‌ها تنها حاکی از ترس و سراسیمگی کسانی است که در
برابر اراده آهنین و روح بلند آزادی‌خواهان عاجزند.
طبق سنتی الهی که همواره در فراز و نشیب‌های تاریخ بشر جریان یافته است، ستمگران در روزهای پایانی سلطنت ننگین خود، به دست خود و در تاریکی جهالت خویش، به آستانه فاجعه‌ای هولناک و سرنوشت محتوم خود نزدیک می‌شوند: «سنت الهی بر این جاری شده که ستمگران در اواخر دوران
ننگآلود خود، به دست خویش، سرنوشت محتوم فنا و زوال خود را نزدیکتر کنند.» ۱۳۸۹/۰۳/۱۱ آنان با کشتار بی‌رحمانه و ظالمانه کسانی که در پی تحقق آرمان‌های بلند انسانی هستند، در حقیقت در حال هموار کردن راهی برای نابودی خود هستند. زیرا تاریخ همیشه نشان داده که ظلم،
هرچند در لحظه‌ای از زمان به نظر پیروز می‌آید اما در نهایت به زوال و انقراض خود خواهد انجامید چرا که عدالت همیشه دیر یا زود پیروز خواهد شد. در این میان، خون‌های ریخته‌شده از انسان‌های بی‌گناه هرچند در لحظه‌ای شاید به نظر ساکت و خاموش باشند، اما در اعماق زمان
پژواک خواهند یافت و به طرز شگفت‌آوری اراده‌های قوی‌تری برای مقابله با ظلم و جهل برخواهد انگیخت. این سرنوشت حتمی تمامی ستمگران است.
#خط_رهبری #رژیم_صهیونیستی #ترور