به گزارش تحلیل ایران ، در سال‌های اخیر، ترکیه تلاش‌هایی برای گسترش نفوذ در کشورهای منطقه خصوصا عراق، سوریه و تا حدی لبنان انجام داده است. در حالی که حمایت‌های آنکارا از جولانی به نفع اسرائیل تمام شد، این پرسش مطرح می‌شود که سیاست‌های ترکیه در منطقه به چه
سمت و سویی پیش می‌رود؟
در آستانه انتخابات پارلمانی عراق، زمزمه‌ها از دخالت ترکیه در انتخابات این کشور به نفع احزاب سنی بیش از پیش به گوش می‌رسد.
«عبدالستار احمد الدلیمی» از سیاستمداران عراقی معتقد است که ترکیه و آمریکا به طور مخفیانه در انتخابات پارلمانی پیش روی این کشور دخالت می‌کنند و به دنبال تکرار سناریوی سوریه در عراق هستند.
تداوم حضور نظامی در عراق تا 6 سال دیگر!
اکنون واحدهایی از ارتش ترکیه هم در شمال عراق حضور دارند و هم در جنوب لبنان که البته این حضور لبنان در قالب نیروهای یونیفل است. در خصوص عراق، نظامیان این کشور در حالی پایگاه‌های خود را حفظ می‌کنند که با انحلال پ.ک.ک در اردیبهشت ماه امسال، انتظار می رفت تا
ترکیه به عملیات نظامی در عراق پایان دهد.
اما با اعلام صدور مجوز به اردوغان از سوی پارلمان ترکیه برای تداوم حضور نظامی در عراق و سوریه تا پایان سال 2028، این حضور حداقل سه سال دیگر تمدید شد. دخالتی آشکار که برخی از کارشناسان ابعاد آن را گسترده‌تر می‌دانند.
غیاث السورجی، عضو حزب اتحاد میهنی کردستان عراق به تازگی فاش کرده است که ترکیه تصمیم گرفته حضور نظامی خود در خاک عراق را برای شش سال دیگر تمدید کند؛ اقدامی که به گفته او، هدف آن گسترش نفوذ در شمال عراق است.
حمایت از احزاب سنی در انتخابات عراق
تداوم حضور نظامی ترکیه در عراق در حالی است که این کشور تلاش‌هایی برای دخالت و تاثیرگذاری در انتخابات پارلمانی عراق انجام می دهد. انتخاباتی که به صورت مستقیم در تعیین رئیس جمهور و نخست وزیر این کشور دخیل است. اما نکته حائز اهمیت در این رابطه، همراهی ترکیه
با آمریکا در این راستا است.
پس از عملیات طوفان الاقصی، آمریکا و اسرائیل تلاش بسیاری برای تضعیف گروه‌های مقاومت در سراسر منطقه انجام دادند. جنگ با حزب الله لبنان، سقوط نظام اسد در سوریه و نهایتا تلاش و تمرکز بر تضعیف و مهار مقاومت در عراق از طریق انتخابات و حربه‌های سیاسی، مانند تکه‌های
پازلی هستند که کنار هم قرار می‌گیرند.
در همین خصوص احمد الدلیمی از فعلان سیاسی عراقی به خبرگزاری المعلومه گفته است: «واشنگتن و آنکارا به طور متناوب برای رفع اختلافات درون اردوگاهی اهل سنت بویژه بین محمد الحلبوسی رئیس ائتلاف تقدم، مثنی السامرایی رئیس ائتلاف عزم و خمیس الخنجر رئیس ائتلاف سیاده
و همچنین احزاب مخالف الحلبوسی تلاش کرده اند.»
در حالی که هنوز ائتلاف شیعیان اکثریت پارلمان را در اختیار دارند، آمریکا تلاش بسیاری برای به حاشیه راندن حشدالشعبی انجام می‌دهد.
سیاست سوریه‌سازی در دیگر کشورهای منطقه
در جریان تحولات سوریه، درست روزی که آتش‌بس بین اسرائیل و حزب الله لبنان برقرار شد، گروه های مسلح الجولانی که از سوی ترکیه حمایت می‌شدند، از محاق چندین ساله خارج شدند و به سوی دمشق پیشروی کردند.
در عراق نیز ترکیه همزمان با تداوم حضور نظامی در شمال این کشور، از ائتلاف اهل سنت در انتخابات پارلمانی حمایت می‌کند که در صورت نتیجه مطلوب، به ضرر مقاومت عراق تمام می‌شود.
کیلومترها آن طرف‌تر، آنکارا در جنوب لبنان حضور نظامیان خود در قالب یونیفل را حداقل تا دو سال دیگر تمدید کرده است.
همزمان در شمال لبنان، ترکیه با بهره‌گیری از پیوندهای تاریخی عثمانی (مانند جمعیت ترک تباران سنتی لبنان) و ابزارهای قدرت نرم، کوشیده جایگاه راهبردی خود در این منطقه را تقویت کند.
تلاش در جهت تضعیف محور مقاومت
ترکیه همواره گروه حزب الله را بازوی نفوذ ایران در لبنان می‌بیند.
به نظر می‌رسد ترکیه در لبنان همان سیاستی را تعقیب می‌کند که در عراق به دنبال آن است؛ استفاده از پتانسیل اهل سنت این کشور برای یافتن جای پایی برای خود در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی.
دخالت ترکیه در سوریه بیشتر به نفع اسرائیل تمام شد تا آنکارا، در عراق نیز با وجود ائتلاف‌های قدرتمند شیعه بعید است که بتواند تاثیر زیادی در انتخابات این کشور داشته باشد، لبنان هم بازیگران قدرتمندی دارد که هنوز مجال چندانی به آنکارا برای عرض اندام در این کشور
نمی‌دهند.
با این وجود توجه به سیاست‌های منطقه‌ای ترکیه نکته‌ای است که نباید از آن غافل شد. در یک نگاه کلی، این سیاست‌ها چه در قالب نئوعثمانی‌گری تعریف شوند یا هر اصطلاح دیگری، روند آن نشان می‌دهد که در جهت تقابل و تضعیف محور مقاومت پیش می‌رود.