به گزارش تحلیل ایران ؛ آلودگی هوا فقط یک بحران زیستمحیطی نیست؛ یک تجارت پنهان است.
هر ساعت ۷ نفر جان میبازند، اما صنایع با مصرف مازوت، سود خود را تا ۵۰ درصد بالا میبرند؛ سودی که به قیمت ریههای شهروندان و تعطیلیهای میلیارددلاری تمام میشود.
ماجرا تازه نیست؛ سالهاست پالایشگاهها سالانه ۶۰ میلیون لیتر مازوت تولید میکنند و صنایع سیمان و نیروگاهی، بهجای سوخت پاک، ارزانترین و آلایندهترین گزینه را انتخاب میکنند؛ تصمیمی که هزینه درمان ۱۲ میلیارد دلاری را به نظام سلامت تحمیل کرده است.
بر اساس اسناد، برخی صنایع پتروشیمی و نیروگاهی با کاهش ۵۰ درصدی هزینه سوخت، بخشی از سود یکمیلیارد دلاری خود را مدیون مازوت و فیلترهای نصبنشده است؛ همزمان واردات ۳۰۰ میلیون لیتر مازوت، صدها میلیون دلار سود تجاری میسازد؛ درست وقتی شهر نفس کم میآورد.
آلودگی هوا سالانه حداقل ۱۲ میلیارد دلار گردش مالی درمان میسازد؛ یعنی روزی ۳۳ میلیون دلار و ساعتی ۱.۳ میلیون دلار هزینه بیمارستان، دارو و درمان. عددی هماندازه بودجه یک وزارتخانه؛ وقتی بیماری میچرخد، پول هم میچرخد.
حمیدرضا صارمی، کارشناس حملونقل شهری، به صورت جدی میگوید که سهم اصلی آلودگی متوجه مردم است؛ از تردد روزانه خودروهای شخصی تا مصرف بالای سوخت خانگی. بهگفته او، بدون اصلاح رفتار شهروندان، هیچ سیاست صنعتی جواب نمیدهد.
در مقابل، محمد درویش، فعال و کارشناس شناختهشده محیطزیست، میگوید: آلودگی هوا «تصمیم اقتصادی» است؛ وقتی مازوت سود میسازد و فیلتر هزینه دارد، منشأ آلودگی در ساختار سودمحور صنایع و رانت انرژی است، نه سبک زندگی شهروندان.
گزارش رسمی پژوهشی EPA، گفته است که دولتها با استانداردهای سختگیرانه هوا و محدودیت انتشار آلودگی، موفق به کاهش مرگومیر شدهاند: آمریکا سالانه تا ۴۵۰۰ مرگ جلوگیری و ۴۶ میلیارد دلار صرفهجویی سلامت دارد، اتحادیه اروپا ۴۵٪ مرگومیر ذرات معلق را کاهش داده.