کارگران، نیروی های محرک اصلی تولید و توسعه در کشور، اغلب در شرایط سخت فعالیت می‌کنند و با چالش‌های فیزیکی، فشارهای کاری و عدم امنیت شغلی روبرو هستند. با وجود این دشواری‌ها، این قشر پرتلاش با تعهد و پشتکار، نقش کلیدی در اقتصاد ایفا کرده
و چرخ‌های تولید را به گردش در می آورند. اهمیت نقش آنان در توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور آشکار است؛ تولید، رونق صنایع و آبادانی، مرهون تلاش این زحمتکشان است.
توجه اساسی به وضعیت معیشتی، امنیت و ایمنی شغلی، آموزش و ارتقای جایگاه اجتماعی آنان ضرورتی اجتناب‌ناپذیر بوده و سرمایه‌گذاری در بهبود شرایط کاری‌شان، علاوه بر عدالت اجتماعی، به افزایش بهره‌وری و توسعه پایدار منجر می‌شود. قدردانی واقعی از کارگران، مستلزم توجه
عملی و برنامه‌ریزی بلندمدت برای بهبود زندگی و کار آنان است.