مدرسه عشایری نوعی از مدارس سیار است که همزمان با کوچ ایل در مناطق مختلف برپا می‌شود و کودکان عشایر در چادرهای ساده و بدون امکانات، درس خواندن را تجربه می‌کنند. در خراسان شمالی نیز مدارس عشایری، به‌ویژه در منطقه قره‌میدان شهرستان سملقان،
همزمان با کوچ پاییزه عشایر به مراوه‌تپه گلستان جابه‌جا می‌شوند تا روند آموزش فرزندان عشایر حتی در دل کوچ و زندگی سخت کوچ‌نشینی متوقف نشود.